Deprywacja jako metoda zwiększania motywacji u psa

To reakcje lękowe i fobiczne, które utrudniają normalne funkcjonowanie. W skrajnych przypadkach pies boi się tak, że odmawia wyjścia na spacery, a jak już wyjdzie, to ciągnie do domu, okazując objawy stresu (ślinienie się, "nieobecne" spojrzenie, przyspieszone oddech i tętno, zamieranie w bezruchu, wokalizacje, drżenie ciała). Taki pies, jeśli wróci do starego środowiska, zachowuje się normalnie. W rozwiązaniu problemu może pomóc odpowiednia terapia, w profilaktyce - rozsądek hodowcy, a potem właściciela, który urozmaica środowisko rozwoju szczeniąt i właściwie przeprowadza je przez etapy socjalizacji pierwotnej (ułatwia nabywanie umiejętności kontaktów społecznych w okresie od 3. do 13. tygodnia ich życia). Odpowiednia terapia ułatwia rozwój centralnego układu nerwowego psa, co oznacza, że jego reakcje będą adekwatne do sytuacji.

Deprywacja zdrowego psychicznie psa (pozbawienie go czegoś na jakiś czas) jest też metodą zwiększenia jego motywacji do interakcji, a więc może ułatwić i przyspieszyć efekty szkoleniowe. Motywacja jest dążeniem do zaspokojenia potrzeby. Jeśli mój pies uwielbia biegać za piłką i codziennie ma możliwość aportowania, to gdy zrobię kilkudniową przerwę, będzie bardzo chciał za piłką pobiec i mi ją przynieść. Wtedy mogę ustalić warunki, jakie musi spełnić, by dostać piłkę. Jeśli nie wykona sekwencji komend, którą wymyśliłem, piłka znika i pies nie aportuje. Metoda świetnie się nadaje do utrwalenia reakcji na znane sygnały (komendy werbalne lub niewerbalne).

Żeby ją prawidłowo zastosować, trzeba sobie uświadomić, że nagrodą nie jest jedynie smakołyk lub pochwała, ale wiele innych rzeczy i działań, które spełnią funkcje motywatorów, jeżeli najpierw pies zostanie ich na jakiś czas pozbawiony.

Przykłady? Przegłodzenie psa - jedzenie to najsilniejsza nagroda w stanie głodu. Metoda jest stosowana w resocjalizacji psów problematycznych. Schemat "miska za współpracę" - pies nie ma ciągłego dostępu do jedzenia, w porach karmienia musi wykonać sekwencję komend, by dostać pozwolenie na podejście do miski z pokarmem. Zróżnicowanie smakołyków - za wykonanie komend trudnych i nowych lub znanych w trudnych warunkach dajemy wybitnie smakowity kąsek, łatwiejszych - mniej atrakcyjny, dobrze utrwalonych i zahartowanych - kawałek codziennej karmy, i to od czasu do czasu. Ignorowanie psa - pies pozbawiony kontaktu (fizycznego, wzrokowego i werbalnego) będzie o ten kontakt zabiegał, więc nawet spojrzenie na psa może być nagrodą. Wycofanie zabawek - po 1-2 dniach staną się świetną motywacją do współpracy. Zrobienie dłuższej przerwy w treningu - trening będzie nagrodą, gdy pies za nim zatęskni.