Jaka zima jest najlepsza dla roślin w naszym ogrodzie

Więcej porad znajdziesz w serwisie dla każdego działkowicza: Z NAMI NA DZIAŁKĘ

U nas zwykle więcej jest iglaków, zaś o wiele mniej różnorodnych bylin, którymi wypełniony jest po brzegi ogród angielski. Na dodatek co kilka lat dochodzi do pogodowej klęski, która potrafi "wykosić" całe połacie polskich ogrodów - tak jak to zdarzyło się w czasie minionej zimy. Nic dziwnego, że jesienią staramy się przewidzieć, jaki czeka nas grudzień i kolejne miesiące.

Starsi z nas pamiętają "zimę stulecia" z przełomu 1978 i 1979 roku, która sparaliżowała na kilka tygodni cały kraj, od Tatr po Bałtyk. Także początek lat 80. przynosił ostre zimy, które po krótkiej przerwie powróciły w drugiej połowie dekady. Później klimat znowu złagodniał, aż do śnieżnych zim z przełomu 1995/1996 oraz 1996/1997. Potem, po dziesięciu łagodniejszych latach, wyjątkowe mrozy zapanowały zimą 2005/2006, ale w następnym roku jesień połączyła się bezpośrednio z wiosną. W grudniu i styczniu kilkakrotnie zdarzały się wtedy prawie letnie dni z temperaturą do 15 stopni w dzień. Prawdziwa zima wróciła dopiero w styczniu 2009 roku, gdy nastały 20-stopniowe mrozy.

Zimy 2009/10 i 2010/11 zaczynały się już w październiku, smagały nas śnieżycami i zostawiały po sobie ogromne zaspy. Z kolei miniona zima była najbardziej dla roślin niebezpieczna - prawie bezśnież-na i okresowo bardzo mroźna.
Trzeba też pamiętać, że na wyjątkowo dużą zmienność polskich zim nakłada się jeszcze podział kraju na różne strefy klimatyczne. Generalnie cały środek Polski, od zachodnich obrzeży Wielkopolski po linię Wisły, znajduje się w tzw. podstrefie 6B, gdzie średnie temperatury minimalne zawierają się w granicach od -20,5 do -17,8 stopni C. Zimniej jest w szerokim pasie na wschodzie, za linią Wisły, gdzie króluje podstrefa 6a, ze średnimi temperaturami minimalnymi w granicach od -23,3 do -20,6 stopni C. Północno-wschodni kraniec kraju jest - jako się rzekło - najzimniejszy. Podstrefa 5B, gdzie leżą m.in. Suwałki, ma średnie minima w granicach od -26 do -23,4 stopni C.

Najcieplejsze regiony kraju leżą w pasie wzdłuż wybrzeża i zachodnich granic kraju, z występem w dolinie Odry, sięgającym na wschód aż po Wrocław. Jest to podstrefa 7A, z temperaturami od -17,7 do -15 st. C. To właśnie nasz rejon - a jeszcze bardziej okolice Szczecina - dają ogrodnikom największe możliwości w doborze roślin.

Kolekcję pnączy można u nas bez obaw uzupełnić o pięknie kwitnące glicynie i miliny, kolekcję iglaków - o mniej odporne odmiany cyprysików i jodeł, a nawet możemy spróbować swoich sił w uprawie cedrów. Doskonale udają się u nas również krzewy zimozielone, takie jak rododendrony i ostrokrzewy. Dlatego właśnie na Dolnym Śląsku rosną najstarsze i najpiękniejsze okazy różaneczników i całe ich kolekcje (m.in. w Wojsławicach), posadzone jeszcze przez niemieckich ogrodników.

Osoby mieszkające na wschodzie kraju mogą z kolei cieszyć się bez obaw odpornymi roślinami z Ameryki Północnej, Dalekiego Wschodu i wysokogórskich regionów Himalajów oraz Kaukazu, któ-re rosną tam lepiej niż na zachodzie Polski.
Rośliny te nie boją się wielkich mrozów, ale wymagają długiego i nieprzerwanego okresu spoczynku. Nie odpowiada im zmienna pogoda, a zwłaszcza następujące po sobie okresy mrozów i odwilży.

Z punktu widzenia ogrodnika najlepsze są zimy umiarkowane i w miarę ciągłe, bez okresów gwałtownych ociepleń i bez wielkich mrozów, z umiarkowaną pokrywą śnieżną, która w marcu szybko stopnieje. Najgorsze, co może nas spotkać, to zima mocno spóźniona, gdy rośliny zdążą się już rozhartować i zaczną oczekiwać wiosny. Fala ostrych mrozów w lutym czy marcu, bez pokrywy śnieżnej, zawsze oznacza duże straty w ogrodzie.

Przeczytaj też: Kwiatowy savoir-vivre, czyli o jakich zasadach pamiętać wręczając kwiaty