O Muchoborze Wielkim

Muchobór Wielki (Groß Mochbern)

(WROCŁAW) Osiedle należące do dzielnicy Wrocław-Fabryczna, położone jest w zachodniej części miasta, na lewym brzegu Ślęzy, przedzielone rzeczką Kasiną.

Sporą jego część zajmują obecnie ogródki działkowe oraz duże Gospodarstwo Ogrodnicze. Od północy granicę Muchoboru Wielkiego wytycza szeroka ulica, nomen omen, Graniczna. Środkiem przebiegają takie arterie jak ulica Ibn Siny Avicenny, przechodząca w ulicę Stanisławowską, a dalej - w Mińską. Na południu biegną tory kolejowe. Tam też, w pobliżu ulicy Avicenny znajduje się stacja Wrocław Zachodni.
Kościół św. Michała Archanioła
W centrum osiedla, przy ulicy Stanisławowskiej stoi ceglany, zbudowany około roku 1500 kościół św. Michała Archanioła, powstały w miejscu znanego w 1347 roku, wcześniejszego kościoła filialnego parafii św. Mikołaja na Szczepinie.
Obecnie częściowo gotycki i neogotycki z częściowo zachowanym murem cmentarnym ze strzelnicami, dwunawowy, wsparty na śrubowo skręconych filarach jest jednym z najstarszych i najciekawszych tego typu zachowanych w obrębie dzisiejszego Wrocławia kościołów.
W zbiorach graficznych Muzeum Narodowego we Wrocławiu zachowała się urokliwa akwarela z jego widokiem autorstwa Bernharda Mannfelda.
Pierwsze wzmianki o osadzie
Pierwsze wzmianki o osadzie zwanej Muchobor pochodzą z lat 1155 i 1245. W 1315 dodano do niego przydomek Wielki. Do sekularyzacji dóbr kościelnych w Prusach w 1810 roku należał do wrocławskiej kapituły. W 1266 roku działała przy przeprawie przez Ślęzę, na drodze do Wrocławia komora celna.
zapisał się w historii jako miejsce spotkania w 1474 roku trzech władców środkowej Europy: króla Polski Kazimierza Wielkiego, jego syna, Władysława Czeskiego i słynnego Marcina Korwina, panującego na ziemi węgierskiej. Stało się to w czasie oblężenia Wrocławia, a na mocy układu wtedy podpisanego, król Węgier przejął Śląsk. Wydarzenie to zostało poprzedzone złożonym pięć lat wcześniej Maciejowi Korwinowi hołdem Wrocławia.
Oficjalna nazwa Mochbern
Muchobór jeszcze w XVIII i na początku wieku XIX zamieszkały był w większości przez ludność pochodzenia polskiego. Mimo to w 1845 roku ówczesna wieś otrzymała oficjalną już nazwę niemiecką: Mochbern. Ówczesna wieś liczyła sobie pod koniec XVIII stulecia 275 mieszkańców. W połowie XIX stulecia pojawiły się w niej dwie szkoły: protestancka i katolicka oraz połączenie kolejowe. Poza nimi funkcjonował tam wiatrak, dom dla biedniejszej ludności, gorzelnia i, oczywiście, browar. Mieszkało w Muchoborze Wielkim wtedy 445 osób, w tym 135 katolików i jeden Żyd. Zajmowali się rolnictwem, w tym hodowlą owiec i bydła oraz rzemiosłem. Po roku 1933 wraz z Małym należały do jednej gminy i otrzymały nową wspólną nazwę: Br. Lohbruck. 23 lutego 1945 roku zdobyły go wojska radzieckie. Pierwszego stycznia 1951 roku znalazł się oficjalnie w granicach Wrocławia.