Jakie pokarmy święcimy i dlaczego?

Chleb symbolizuje ciało bóstwa; ofiarę skła­daną bóstwu; płodność; światło, mądrość; pracę; umiarkowanie; gościnność; samot­ność; utrzymanie, byt, zarobek, pieniądze, to, co niezbędne do życia; pożywienie ubo­gich, niewolników, pustelników, więźniów. Chleb to podstawowe pożywienie czło­wieka od czasów przedhistorycznych, pro­dukowany przez niego w młodszej epoce kamiennej, prawdopodobnie od ok. 12 000 lat, w po­staci placków z mąki i śruty pieczonych na rozgrzanych płytach kamiennych w po­piele; zapewne Egipcjanie pierwsi nauczyli się świadomie podnosić gąbczastość i pulchność chleba przez wzbudzanie fermentacji. - zgodnie ze "Słownikiem Symboli" Kopalińskiego. Chleb miał duże znaczenie w całym roku obrzędowym zarówno kościelnym, jak i ludowym. We wszystkich uroczystościach związanych ze świętami chleb odgrywał istotną rolę. Motyw chleba jest ściśle związany z legendami i przypowieściami biblijnymi, szczególnie z ewangeliczną historią o pomnożeniu chleba przez Pana Jezusa. Dwukrotny cud Jezusa dokonany podczas jego publicznej działalności w Galilei w okolicach Kafarnaum, drugie rozmnożenie określane było, jako „cud siedmiu chlebów i ryb". Wagę chleba podkreśla też kościół nazywając chleb eucharystyczny ciałem Chrystusa. Chleb uznawany za "dar Boży" od zawsze otaczany był w Polsce szacunkiem i czcią. Chlebem i solą witano w domu młodych małżonków oraz ważnych gości. Do posiłku i krojenia chleba nie mógł zasiadać nieprzygotowany biesiadnik, tj. nieumyty członek rodziny, lub przybysz w czapce. Przed rozkrojeniem bochna do dziś stawia się na nim znak krzyża. Zwyczajowo marnotrawienie i wyrzucanie chleba uznawane jest za grzech, podobnie jak stąpanie po okruchach.