Studenci Uniwersytetu III Wieku z Kłodzka w Pałacu w Gorzanowie (FOTO)

W roku akademickim 2007/2008 z inicjatywy Burmistrza Miasta Kłodzka oraz WSZ ”Edukacja” we Wrocławiu-Wydziału Turystyki w Kłodzku powstał Uniwersytet Trzeciego Wieku „Edukacja” włączając go w strukturę uczelni.

W powołanie Uniwersytetu czynnie włączyli się pracownicy Ośrodka Pomocy Społecznej w Kłodzku, przedstawiciele Rady Miejskiej a także osoby znane w Kłodzku ze swojej aktywności, pasji i kwalifikacji.

Uniwersytet III wieku jest miejscem pomagającym najstarszym mieszkańcom Kłodzka na konstruktywne i twórcze życie w zmieniającej się rzeczywistości by jak najdłużej pozostać w „biegu życia”. Jesteśmy wiodącą Placówką w mieście, postrzegani jako promotor zmiany stylu życia seniorów.

UTW E to również placówka propagująca wśród emerytów i rencistów wartościowy sposób życia, umożliwiając uzupełnienie i aktualizowanie wiedzy, poznawanie współczesnych osiągnięć nauki a także sprzyja koleżeńskim kontaktom. Daje wsparcie, nobilituje, włącza do pracy na rzecz drugiego człowieka. Prowadzi działalność edukacyjną w zakresie profilaktyki zdrowotnej, turystyki, medycyny, nauk humanistycznych, społecznych, ekonomicznych, kultury i sztuki.

• aktywizacji ludzi starszych poprzez uczestnictwo w różnych formach życia społecznego,
• aktywizacji intelektualnej Słuchaczy (wykłady audytoryjne, wykłady otwarte, seminaria, spotkania z osobami znaczącymi w życiu kulturalnym i społecznym miasta Kłodzka i okolic
• upowszechnianie wiedzy o Ziemi Kłodzkiej poprzez prezentowanie i promowanie jej dorobku społeczno-kulturalnego i turystycznego,
• propagowanie różnorodnych form aktywności intelektualnej, psychicznej i fizycznej adekwatnej do wieku, stopnia sprawności i zainteresowań słuchaczy,
• aktualizacji wiedzy z różnych dziedzin nauki.

Działanie UTW ma także ogromny wpływ na zewnątrz poprzez przekazywanie przez Słuchaczy wiedzy prezentowanej w rodzinie, przyjaciołom, sąsiadom, współpracę z dziećmi i młodzieżą w ramach integracji międzypokoleniowej, współdziałanie z organizacjami stowarzyszeniami, które zainteresowane są sytuacją ludzi starszych.

Pierwsza inauguracja – Inauguracja Roku Akademickiego 2007/2008 odbyła się 04 października 2007r. Uczestniczyły w niej władze miasta, powiatu, zaproszeni goście, studenci WSZ Edukacja a przede wszystkim Słuchacze starszego pokolenia – ponad 75 osób. Słuchaczom Uniwersytetu Trzeciego Wieku Edukacja stworzone zostały warunki sprzyjające nawiązywaniu więzi międzyludzkich. W trakcie pierwszego roku studiów Słuchacze bardzo chętnie uczestniczyli w zajęciach tematycznych a w szczególności w nauce języków obcych oraz w zajęciach z informatyki. Zorganizowanych zostało kilka wycieczek autokarowych w okolicach Dolnego Śląska, mające na celu przedstawienie uroku i ciekawych miejsc regionu.

W Gorzanowie zachował się jeden z najcenniejszych i największych na terenie Kotliny Kłodzkiej zespołów obiektów zabytkowych, w skład którego wchodzą: kościół, kaplice, zespoły dworskie, okazalsze zagrody kmiece i kapliczki przydrożne. Należy wspomnieć, że barokową modernizację kościoła (na zlecenie Johanna Friedricha von Herberstein) wykonali po 1658 r. budowniczowie, kamieniarze, sztukatorzy i rzeźbiarze czynni wcześniej na zamku w Nachodzie: Domenico Rossi, Andrea Cyrus, Carlo Serena, Battista Spinetti i Biaggo Verde, a kaplica św. Barbary nosi cechy architektonicznego warsztatu Carla Lurago – jest to niewątpliwie jeden z cenniejszych przykładów wczesnobarokowej architektury sakralnej Czech, Moraw i Hrabstwa Kłodzkiego.

Jeszcze w XIX wieku była to jedna z największych w hrabstwie kłodzkim miejscowość rolniczo-rzemieślnicza, w której dodatkowo odkryto i zaczęto eksploatować dwa źródła wody mineralnej (kwaśne i siarczane). Wody te zarówno pito, jak i wykorzystywano do kąpieli parowych.

Od ok. 1875 r. poprowadzono linię kolejową z Kłodzka do Międzylesia, co znacznie ożywiło ruch turystyczny, na który ogromny wpływ miało malownicze położenie, źródła wody mineralnej i pięknie położony kompleks parkowo-pałacowy należący do rodziny von Herberstein. Wieś nabrała charakteru letniskowego (wymieniane są trzy gospody dla turystów).

W czasie II wojny światowej założono we wsi filię obozu pracy w Gross Rosen. Po 1945 r. wieś utraciła swój charakter letniskowy i pozostała jedynie wsią rolniczą. Dopiero w 1966 r. ponownie uruchomiono rozlewnię wód mineralnych, a z czasem odwiercono kolejne ujęcia. Część ujęć z czasem została skażona gnojowicą.

Okazały, renesansowy dwór, czyli główny korpus obecnego pałacu, został wzniesiony najprawdopodobniej po 1554 r. z inicjatywy Heinricha von Ratschin. Miał prawdopodobnie jednotraktowy układ z centralnie usytuowaną wieżą skrywającą klatkę schodową oraz dużą sień. Dwór ów został, jak się przypuszcza, przebudowany być może w latach 20-tych XVII w. przez barona von und zu Anneberg, który stworzył w ten sposób dwudziedzińcowe założenie pałacowe, ujednolicone wokół wewnętrznego dziedzińca. Na południe od głównego założenia dodano drugi dziedziniec otoczony z trzech stron budynkami i z czwartej – zachodniej – murem kurtynowym z bramą przejazdową.

ZOBACZ TEŻ: