Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Śląsk Wrocław - Widzew Łódź 2:2 (ZDJĘCIA)

Mariusz Wiśniewski
Śląsk wciąż niepokonany! To 14. mecz bez porażki Śląska Wrocław. Niesamowicie emocjonujący mecz. Widzew będzie z pewnością wracał do Łodzi w złym humorze. Zwycięstwo wymknęło im się w ostatnich minutach, a do remisu Śląsk pociągnął wychowanek ŁKS-u - Łukasz Madej.

Są remisy, które smakują bardziej niż wygrane. Tak jak ten Śląska z Widzewem. Podopieczni Oresta Lenczyka nie pokonali u siebie łodzian i nie wykorzystali szansy awansu w górę tabeli, ale radość fanów wrocławskiego zespołu z wywalczonego punktu była przeogromna. Wszystko przez okoliczności, w jakich Śląsk sięgnął po remis.

Emocje na Oporowskiej zaczęły się dopiero w drugiej połowie. Zaczęło się od tego, że trener Widzewa Czesław Michniewicz wprowadził na boisko Nika Dzalamidze. Młody Gruzin ożywił poczynania łódzkiego zespołu i pokazał, że ma ogromny potencjał i niebawem może być gwiazdą naszej ligi.

- Dziękuję trenerowi Czesławowi Michniewiczowi, że Dzalamidze nie zagrał od początku - komentował trener Lenczyk.

Michniewicz wyjaśniał: - On nie był gotowy zagrać cały mecz i postanowiliśmy, że wejdzie w drugiej połowie, kiedy Śląsk będzie już nieco podmęczony.

Wrocławianie nie radzili sobie z szybkim i niebojącym się indywidualnych pojedynków Gruzinem, czego najlepszym przykładem była akcja z 74 min. Dzalamidze nie przestraszył się Piotra Celebana i Marka Gancarczyka, który na prawej obronie zastąpił w ostatniej chwili chorego Tadeusza Sochę, tylko wbiegł odważnie między nich i mocnym strzałem z pola karnego nie dał szans Marianowi Kelemenowi. W tym momencie było już 2:0, bowiem na początku drugiej części spotkania błąd w kryciu wykorzystał Sebastian Madera i strzałem głową dał prowadzenie gościom.

Czytaj także: Pościgają się we wrocławskim korku

Przy stanie 2:0 dla łodzian wydawało się, że już nic się nie może wydarzyć, bo Śląsk w sobotę grał słabo. Wrocławianie nie stanowili już takiego monolitu w obronie jak we wcześniejszych spotkaniach, a w ataku poza strzałami z dystansu nie potrafili zagrozić bramce Macieja Mielcarza.

- Zagraliśmy brzydko i źle. Widzew grał swobodnie, a my nerwowo - nie ukrywał trener Lenczyk. - Zmieniło się to od momentu wejścia na boisko Łukasza Madeja. Proszę jednak nie pisać, że to nos trenera, bo to był mój błąd, że zaczął na ławce - dodał szkoleniowiec wrocławskiego zespołu.
Goście mieli Dzalamidze, a Śląsk miał w sobotę Madeja, dla którego pojedynki z Widzewem przybierają osobisty charakter, bowiem jest fanem ŁKS-u Łódź. Po wejściu na boisko Madej uczestniczył praktycznie w każdej ofensywnej akcji Śląska i można było odnieść wrażenie, że jest wszędzie - na prawym skrzydle, na lewym, ale także w środku ataku.

To zaangażowanie przyniosło rezultat w 85 min. Po rzucie z autu Przemysław Kaźmierczak zgrał piłkę głową do wbiegającego w pole karne Madeja, a ten mocnym strzałem z bliska pokonał Mielcarza.

Od tego momentu do końcowego gwizdka emocje tylko rosły. Śląsk odzyskał nadzieję na uratowanie wyniku i ruszył do ataku. Wrocławianie nie bawili się w rozgrywanie ataku pozycyjnego, tylko wstrzeliwali długie piłki w pole karne Widzewa. Kiedy wydawało się, że już nic z tego nie będzie, nadeszła 95 min.

Po kolejnym długim zagraniu piłki w pobliże pola karnego Widzewa Madej wykorzystał niezdecydowanie rywali. Dopadł do piłki pierwszy i wbiegł w pole karne. Sytuację próbował ratować Wojciech Szymanek, ale czynił to tak pechowo, że powalił na ziemię zawodnika Śląska. Arbiter nie wahał się i wskazał na jedenasty metr.

- Już chciałem strzelać, ale nie miałem z czego. Byłem pchany i kopany, szkoda, bo strzeliłbym drugą bramkę i byłoby jeszcze piękniej. Ale nie ma co wybrzydzać. Naprawdę jestem bardzo szczęśliwy - komentował Madej.

Emocje na Oporowskiej sięgnęły zenitu. Wściekły Michniewicz szalał przy linii bocznej, a właściwie na boisku, za co został wyproszony przez sędziego z ławki trenerskiej.

- Zostałem wyproszony, bo dwa razy opuściłem strefę dla trenera. Nikomu nie ubliżałem. Po raz pierwszy opuściłem strefę, kiedy w doliczonym czasie Marian Kelemen ustawił piłkę zdecydowanie dalej niż powinien, to było dla nas kluczowe. Na moje oko to było jakieś 15 metrów dalej niż miał miejsce faul. Po raz drugi opuściłem strefę tylko po to, aby powiedzieć Szymankowi, że rzut karny to jeszcze nie jest bramka - wyjaśniał po spotkaniu Michniewicz.

Nerwowo ostatnich sekund nie wytrzymał też trener Lenczyk, który zanim Sebastian Mila ustawił piłkę i oddał decydujący strzał, udał się w kierunku szatni.

- Pomyślałem o trzech wnukach i nie chciałem, aby pan Bóg mnie już zabrał. Wiedziałem, że Mila będzie strzelał, a w holu budynku klubowego jest piękny, duży telewizor i tam zobaczyłem bramkę - z uśmiechem opowiadał trener Śląska.

Kibice, którzy wcześniej wyszli już ze stadionu, zaczęli wracać. Wszyscy stali. Do piłki podszedł Mila i odważnym strzałem w górny róg nie dał szans bramkarzowi Widzewa. W tym momencie sędzia zakończył mecz.

- Od początku mojej bytności w Śląsku jest pompowany balon. A balon jak się za dużo pompuje, to pęka. Pomyślałem w pewnym momencie: "Szkoda, że on pęknie dzisiaj". Udało się zremisować, ale może emocje związane z liczeniem meczów bez porażki opadną - zakończył Lenczyk.

Dla porządku trzeba jednak odnotować, że Śląsk ma już na koncie 14 meczów bez porażki. Spotkanie z Widzewem pokazało jednak, że mimo dobrego terminarza, wrocławianom będzie niezwykle trudno wywalczyć miejsce dające prawo gry w europejskich pucharach. I nie chodzi o to, że Śląsk zagrał jeden mecz słabiej. Lenczyk wyciska z drużyny maksimum, ale w pewnym momencie, może się to i tak okazać za mało.

Śląsk Wrocław - Widzew Łódź 2:2

Śląsk: Marian Kelemen - Marek Gancarczyk, Piotr Celeban, Jarosław Fojut żk, Mariusz Pawelec - Dariusz Sztylka, Przemysław Kaźmierczak - Waldemar Sobota, Piotr Ćwielong żk (71. Tomasz Szewczuk), Sebastian Mila - Remigiusz Jezierski (46. Łukasz Gikiewicz).

Widzew: Maciej Mielcarz - Łukasz Broź, Sebastian Madera, Wojciech Szymanek, Dudu Paraiba - Bruno Pinheiro, Mindaugas Panka - Adrian Budka, Velibor Durić (46. Nika Dzalamidze), Juris Zigajevs żk (62. Przemysław Oziębała) - Darvydas Sernas.

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Powrót reprezentacji z Walii. Okęcie i kibice

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na dolnoslaskie.naszemiasto.pl Nasze Miasto