Park Narodowy Dolina Śmierci, Kalifornia i Nevada, USA

Na jego terenie znajdziemy ośnieżone szczyty i piękne wydmy, ale też wielobarwne badlandy (dosł. złe ziemie. Są to wyżynne obszary podzielone siecią licznych i głębokich wąwozów). Szczególną uwagę przykuwają tutejsze kaniony, będące najgorętszym miejscem na świecie. Każdego letniego dnia toną w ciszy i upale, a odwiedzający mogą doświadczyć samotności i ogromu Doliny Śmierci. Jednocześnie park narodowy jest ogromną skarbnicą wiedzy o rdzennych mieszkańcach Ameryki i historii naturalnej. Doskonale zachowały się tu przykłady form geologicznych z większości epok. Obszar chroniony obejmuje cały kanion Doliny Śmierci oraz licząca ponad 3 mln hektarów pustynię Mojave. Jest tu także wznoszący się na wysokość 3292 m.n.p.m. Telescope Peak i odległy od niego o zaledwie 15 km najniższy punkt w Stanach Zjednoczonych, czyli Badwater Basin, położony 282 metrów p.p.m.

Przez pięć letnich miesięcy bezlitosny żar determinuje życie w parku. Deszcze rzadko docierają nad kaniony, ponad górskimi szczytami, ale potrafią przemienić pustynię w rozległy ogród dzikich kwiatów. Pomimo bardzo surowego klimatu na terenie parku można zaobserwować ponad tysiąc gatunków roślin. Potrafią one zapuścić korzenie głębokie prawie na dwadzieścia metrów. Systemy korzeniowe innych rozwijają się tuż pod powierzchnią, ale rozciągają na kilkadziesiąt metrów wokół rośliny.

Po zmroku kanion, sprawiający wrażenie bezkresnej pustki, zapełnia się życiem. Niezliczone zwierzęta wychodzą na powierzchnię. Swoje siedliska znalazło tu łącznie 51 gatunków ssaków, 307 gatunków ptaków, 36 gatunków gadów, trzy gatunki płazów i pięć gatunków ryb. Do charakterystycznych zwierząt należą choćby owce kanadyjskie, kojoty, rysie amerykańskie, górskie lwy i jelenie.