Międzybórz: O plotkowaniu i obrażaniu w kontekście niepodległości (ARTYKUŁ I GALERIA)

Burmistrz, w swym zwyczaju, mówiąc o czasach minionych, nawiązywał do współczesności. Stwierdził na początku, że 100 lat samostanowienia i wolności to dużo. Przypomniał wydarzenia, jakie miały w naszym kraju miejsce w tym czasie, zwłaszcza te, które przyniosły wiele złego: II wojnę światową, krwawe i trudne czasy PRL-u. – Ostatnie lata to lata bezpieczne, budujemy przyszłość, w marcu 2004 roku stajemy się członkiem Unii Europejskiej, sami tego chcemy, sami o tym decydujemy, bo możemy, bo nikt nam nie może zabronić – przypomina i za chwilę przywołuje dzieje córki Jerzego Badury Bronisławy Przykutowej, która walczyła w poznańskim Sejmie Dzielnicowym i Kongresie Pokojowym w Paryżu o przyłączenie Międzyborza do Polski i za to została wyrzucona z domu przez Niemców, ale to jej zawdzięczamy przyłączenie 41 miejscowości do Ojczyzny, niestety, z wyjątkiem Międzyborza.

– Jeśli teraz za utrzymanie niepodległości nie musimy płacić życiem, bezpieczeństwem rodziny, domem i spokojem, to spłacajmy ten dług wdzięczności pamięcią historyczną i wzajemnym szacunkiem, wspólnym gromadzeniem się z okazji podniosłych dat i w związku z obchodami narodowych świąt – mówił burmistrz. – Takie chwile służą nie tylko budowaniu więzi, ale i przepływowi informacji. Dawniej ludzie spotykali się częściej ze sobą, wymieniali wiedzę i zasłyszane nowiny, budowali opinię względem ważnych wydarzeń i, owszem, przy okazji też plotkowali. Obecnie coraz częściej spotykamy się tylko po to, aby plotkować, kogoś obgadywać lub ewentualnie ponarzekać na wszystko i dlatego, choć żyjemy w świecie i erze informacji, nie wiemy, co się wokół nas dzieje, a nawet jeśli wiemy, to nie chcemy się angażować, zamknięci w domach, zamknięci w sobie, zamknięci na siebie. Nasza tu obecność świadczy jednak, że my jesteśmy mądrzy i odpowiedzialni, to w tych stosunkowo małych społecznościach kultywujemy patriotyzm, to takie gminy, jak ta, i to tacy ludzie, jak wy, poprzez takie wyjścia z domu i takie spotkania upowszechniają szacunek do historii, budują relację na przyszłość i archiwizują pamięć i uznanie, a w ten sposób budują przyszłość. Przygotowując kolejne słowa na takie okazje stale zastanawiam się nad logiką wygłaszania ich względem ludzi, którzy żyją i postępują jak tu obecni, pełni szacunku dla Polski i zawsze przy niej, w święta dla tej Polski ważne. To tylko dlatego, że chcę wyrazić państwu uznanie i jeszcze dodatkowo zmotywować, abyście dalej tak postępowali, byli z tego dumni i nie wstydzili się przyciągać innych – być może waszych bliskich – do szanowania, świętowania i udziału w tym, co wzmacnia naszą narodową tożsamość, buduje międzyludzkie więzi, otwiera serca i drzwi dla innych i uczy codziennego szacunku dla historii, ludzi, otoczenia dla życia w spokoju i pokoju. Cześć pamięci tym, którzy niepodległość wywalczyli, cześć i chwała tym, którzy za nią oddali wolność, spokój i życie, chwała tym, którzy to doceniają i swoim postępowaniem dbają o pokój i niepodległość dziś i jutro, i uznanie dla tych, którzy żyją tak, jak sami chcieliby, aby żyli inni wokół nich. Tylko razem stanowimy realną siłę. Samotni, podzieleni, skłóceni i poobrażani jesteśmy nic nie znaczącym, łatwym do pokonania epizodem w historii. Każdy chce być bezpieczny, silny, szanowany i szczęśliwy, mamy na to szansę, dajmy ją sobie i wykorzystajmy, a wtedy inni będą się do nas uśmiechać, a nie z nas się śmiać.